c'est la vie
Blijf op de hoogte en volg Niels
01 November 2012 | Frankrijk, Rayol-Canadel-sur-Mer
Toch is de laatste maand ingegaan. Wat zeg ik, de laatste 2 weken. 16 november om 21:20 vertrekt het vliegtuig vanuit Hyeres naar Charleroi waar we om 23:10 weer landen.
Ondanks dat het hoogseizoen voorbij is, was het deze week nog behoorlijk druk. Halloweenfeestje in het hotel zorgde voor wat extra sfeer en ook de bazin is er even tussenuit gegaan. Om vervolgens te zeggen dat ze me 200% vertrouwd en het zeker wel aan durft om mij in mn eentje 40 gasten ontbijt te laten draaien vind ik alleen maar positief. Het is alleen jammer dat in mijn beoordeling bij het vakje vertrouwen geen 200% ingevuld kan worden..
In de week van de herfstvakantie in Nederland zijn mijn ouders langs geweest. Gelukkig was laura er ook bij, want zonder die kleine is het natuurlijk geen feest. We hebben veel van de buurt gezien, zo zijn we gaan golfen en hebben we de kust afgereden. Ik heb dit weekje dan ook in cavalaire geslapen, want een villa voor 8 personen inclusief zwembad kan je niet leeg laten staan.
Mijn ouders hebben wat pepernoten en schuimpjes meegenomen in een pot voor in de personeelsruimte. Om een paar collegas te bedanken heb ik ze MERCI chocola gegeven. Afgezaagd is het totaal niet, want juist deze franse chocolade naam is totaal niet bekend in Frankrijk. Nadat ik dan ook het verhaal over Sinterklaas heb uitgelegd, kregen de fransen pas later door dat we dit niet in plaats van de kerstman deden, maar er gewoon nog is bij. Inclusief mijn gegeven cadeaus is het Nederlandse gierige imago toch wel weggepoetst.
Ondertussen werd het einde van het seizoen ingezet. Het grote hotel werd gesloten en de collegas kregen vakantie. Na gisteren zijn ook de techniciens en de kamermeisjes vertrokken. Gelukkig blijft Rosa nog wel voor extra. Rosa is een kamermeisje uit portugal en als ik met iemand een goede band heb opgebouwd is dat wel met Rosa. Een jongen van mijn hart en je bent zoals een zoon van me zijn twee citaten die dit toch maar versterken. Ook in de omgeving raakt het uitgestorven. Terrasjes gaan dicht en er blijven er nog maar enkele over. Ook het grote attractiepark met de achtbanen gaat dicht. Nu ben ik hier niet naar toe gegaan, omdat ik alleen maar met Lisa in een achtbaan ga. Net zoals in het Koningin Julianapark.
Vorige week was een week van het rustig aan doen. Dagen met maar 2 gasten ontbijt resulteerde dan ook in een middagje cinos, ofwel bios. Hier werd maar heel even duidelijk dat mijn franse kennis als een raket naar mijn bol is geschoten. In 4 maanden ben ik van bonjour ca va? naar het kijken en begrijpen van een franse film. Het was dan wel Asterix en Obelix, maar het was een goede film.
Dat weekend erop was het braderij in Saint Tropez. Van een chick en rijk Saint Tropez werd het een groot slagveld voor vrouwen om aan te vallen. Met kartonnen dozen op straat, was elke winkel leeggehaald en letterlijk op straat gegooid. Er stond nog net niet meenemen op de dozen, maar met kortingen van 80% op prijzen van 500 euro was dit geen geld meer. Omdat ik mijn handdoek verwassen heb in de was.. heb ik een nieuwe handdoek gekocht. Voor de rest had ik het wel snel gezien met vrouwen die vechten voor een handtasje, broekje en zulke praktijken. Ik dacht altijd dat het een grap was maar vechtende vrouwen op de uitverkoop bestaan dus weldegelijk!
Aan het eind van het seizoen en wanneer de een na de ander vertrek kan ik er niet omheen dat ook de zon af en toe van zich af laat weten. Gisteren was een dag waarop windkracht 110 werd afgegeven. De terrasstoeltjes vlogen over het terras en het kleine privestrand bij het grote hotel werd een aanspoelpunt van complete bomen. De golven sloegen over de 5 meter hoge boulevard van het hotel. Gelukkig is het vandaag weer lekker weer en ga ik dus ook maar weer op de fiets richting cavalaire om te genieten van mijn laatste 2 weken Zuid-Frankrijk en om een hamburger bij PAPA natuurlijk. En natuurlijk om weer even te praten met de papa: je voudrais parler à mon pere
Om alles goed af te sluiten ben ik ook verhuist naar de appartementen. Het staat toch leeg en het is een maatje of 3 groter dan het andere appartement. Daarnaast heb ik internet en eindelijk een televisie. Nu kan ik gelukkig naar D17 kijken, de franse tmf. Dus als er nog meer leuke liedjes voorbij komen kan ik met nikita weer liedjes gaan uitwisselen. Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat de franse tophit c'est la vie van Khaled ook in Nederland bekend is!!
-
01 November 2012 - 14:06
Timo:
Leuk verhaal weer maatje!. Nog maar even en je bent weer dicht bij ons in het Zeeuwse. -
02 November 2012 - 09:46
Dick Oggel:
Hoi Niels,
Leuk te horen dat je het zo naar je zin hebt. Ja geniet nog maar even van het lekkere weer hier is het stampot wwer inplaats van haute cuisine...
Bonne vacance et bon route. Au revoir !
grot,
Dick Oggel
Ot & Sien jeugdmode Axel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley